Orfeusz był synem boga Apollina i muzy Kaliope. Pochodził z Tracji. Orfeusz był śpiewakiem, muzykiem i największym poetą greckim. Jego śpiew i gra na lirze lub kitarze urzekała wszystkich i miała niezwykłe właściwości. Dzikie bestie łagodniały przy nim, wzburzone fale morskie uspokajały się a drzewa pochylały się w jego kierunku. Pewnego dnia Orfeusz został zaproszony przez Zeusa na ucztę. Tam Orfeusz poznał Eurydykę i wkrótce pobrali się. Podczas spacerów po łąkach, które Eurdyka uwielbiała niefortunnie nadepnęła na uśpionego węża, który zbudziwszy się ugryzł ją śmiertelnie. Orfeusz był zrozpaczony. Śmiało wstąpił do Tartaru i krok po kroku posuwał się coraz dalej oczarowując swą muzyką Charona, Cerbera, Furię, Persefonę, aż w końcu samego Hadesa i docierając do Eurydyki. Miał ją zabrać na powierzchnię ziemi ale Hades dał mu pewien warunek. Nie wolno mu było odwrócić się gdy prowadził Eurydykę za rękę. Zapomniał się i zrobił to nim dotarli na miejsce i Eurydyka zamieniła się w kamień. Stracił ją na zawsze. Ponieważ sprzeciwiał się zachowaniu jednego z bogów, Dionizosa, ten kazał menadom porwać go. One zaś rozszarpały jego ciało, które zebrane następnie przez Muzy zostało pochowane u stóp Olimpu.
